Heder Olmuştu
Yalnızdı,
Saymıyordu geçen günleri.
Tarih denen bir kaygısı yoktu.
Korkmuyordu ölmekten!
Otogara gider beklerdi,
Yolcusu olmayan otobüsten yolcuyu.
Seheri beklerdi vakitlerden!
Gecenin rahminden umut doğmasını,
Sabahın hayrından bir güzelliği,
Umut işte bitmezdi.
Aşağılanmıştı duyguları!
Sevemedi başkasını.
Yanlış yaptığını bile bile bekledi.
Bir hatayı sevdiğini bilerek.
Aşk bu aklı gidince başından,
Kalbi yönetimi alınca ele,
Doğruyu unutmuş kalmıştı yalan.
Yalnızlık kaderi değildi ama;
Yaşadığı artık kader olmuştu.
Bir hatayı sevmenin bedeli,
Ağır olmuştu.
Sevgi bu değildi ama;
Sevgiyi tanımadan heder olmuştu.
Yarınsız Adam.
Şiir